Zero-touch provisioning (ZTP) to technologia pozwalająca na konfigurację urządzeń sieciowych takich, jak: routery, switche czy zapory sieciowe, bez osobistej ingerencji specjalisty w miejscu ich instalacji. Wystarczy podłączenie sprzętu do sieci i uruchomienie go – urządzenie w pierwszej kolejności uruchamia plik konfiguracyjny i za pomocą protokołu DHCP uzyskuje lokalizację obrazu konfiguracyjnego, który to następnie instaluje. Automatycznie przebiega również konfiguracja portu i adresu IP. Przesyłane są też certyfikaty. Do instalacji urządzenia nie jest więc wymagana obecność osoby technicznej i w większości przypadków z zadaniem poradzi sobie każdy pracownik biurowy.

Metoda konfiguracji wymaga oczywiście właściwego przygotowania infrastruktury i opracowania procedury – jeśli na tym etapie wkradnie się błąd, zostanie on powielony w setkach lub nawet tysiącach urządzeń. Konieczne jest także wykorzystanie sprzętu współpracującego z technologią bezdotykowej konfiguracji.

ZTP to bardzo szerokie pojęcie, które obejmuje także inne metody konfiguracji. Wśród nich nie wszystkie są całkowicie bezobsługowe i czasami wymagają minimalnego wkładu ze strony osoby montującej. Mówimy wtedy na przykład o takich metodach, jak minimal touch provisioning lub one-touch provisioning.

Sposób organizacji ZTP zależy w dużej mierze od dostawcy sprzętu. Zero-touch provisioning samo w sobie nie jest jednolitym standardem i może stawiać różne wymagania techniczne w przypadku poszczególnych urządzeń sieciowych.

ZTP przydaje się głównie w rozległych sieciach firmowych, obejmujących setki przełączników, routerów i innych punktów, których instalacja w tradycyjny sposób mogłaby pochłonąć mnóstwo czasu i pracy, przy okazji dostarczając także błędy.

ZTP jest również przydatne w przypadku firm posiadających biura i filie poza główną lokalizacją. W takim przypadku do instalacji kolejnych urządzeń sieciowych nie będzie potrzebny doświadczony administrator, a jedynie kurier, który dostarczy sprzęt do biura, oraz osoba, która umieści urządzenie fizycznie w obrębie sieci.

Zastosowanie ZTP ma kilka podstawowych zalet:

• Jest szybkie i pozwala działać na dużą skalę – raz zaprogramowana konfiguracja może posłużyć do instalacji wielu różnych urządzeń, możliwe jest więc rozesłanie routerów do różnych oddziałów firm i podłączenie ich do sieci – bez obecności specjalisty na miejscu.


• Jest procesem zautomatyzowanym, a więc obniża ryzyko wystąpienia ludzkich błędów w czasie konfiguracji.


• Daje spójność konfiguracji wszystkich urządzeń danego typu w obrębie rozległych sieci, co może mieć duże znaczenie dla poprawności działania i jej bezpieczeństwa.


• Pozwala na okresową zdalną aktualizację oprogramowania urządzeń sieciowych, diagnostykę i ich naprawę.